Mojitos: 2. Teil

I wear my sunglasses at maartens appartment

milena bäckt rustis

Ons geslaagde referat planungssoziologie van maandag werd met rustis en mojito bezegeld.

beso

jujusuperstar et moi

el hombre

las chicas

and the time goes by...

hackescher bhnhf by night

ontwerppresentatie vrijdag 9.12

Jujusuperstar en ik presenteren ons ontwerp. Twijfels bleken onterecht. Erg goed onthaald. Es lebe Sketchup !

quatschen 3

quatschen 2

quatschen

Mediterranee

Dimitris, uit Athene en leren kennen op zomercursus, en zus Pinio zijn een weekend te gast geweest. Tegelijk was ook Maria, Candela's zus op bezoek hier.

Behalve aangenaam gezelschap, een talenwervel, ook ideaal om Berlijn wat intensiever te verkennen. Het museumeiland in de Spree, met Pergamommuseum, Altes Museum met Griekse en Egyptische collecties, Alte Nationalgalerie, Gemäldegalerie... Ze passeerden net als vele nieuwe 'kneipen' allen de revue.

Daarnaast was de Griekse humor, weer een wijze van spreken en leven.
De Ouzo was niet te versmaden.

2nd hand

Berlijn, en onze buurt zeker, stikt van de leuke tweede handswinkeltjes. Frederic vond er deze sofa, die we terstond op onze schouders hijsten.

Botschaften Tourismus

Donderdagmiddag telefoontje uit Gent van Jeremy, dat hij de volgende dag eens over zou steken. Daar houden we natuurlijk van, kort op de bal spelen. Bram is ook meegekomen, zodat Frederic en ik elk gastheer mogen zijn.

Zaterdag namiddag hebben Frederic en ik ons met graagte bij de toeristen gevoegd om Koolhaas’ Nederlandse Ambassade, de Nordic Embassies en Mexicaanse Ambassade by Night te keuren.

Rem, Porto is beter. Leve Scandinavië, nog eens, wil terugnaar Finland! En Mexico, wreed subtiel! (Sorry, kon geen goede foto nemen…)

Vive le chocolat belge

Zalig gemütliche avond met erasmussers hier woensdag.

Coco

Na een aangenaam weekend vetrouwde gezichten in België - mijn grootouders zijn 50 jaar samen, om U tegen te zeggen... - thuis en in Gent, maandag een lange dag begonnen. Om 4.15 opgestaan op Liezes kot, om 9u op appartement in Berlijn. (Foto toont luifel Schönefeld luchthaven.) En dan begon mijn dag zoals een normale dag hier.

’s Avonds laat met Juliette en vrienden van de familie hier in Berlijn, en Frederic naar Coco Rosie gaan zien in de Volksbühne. Was uitverkocht maar konden toch nog binnen. Was beter dan ik gedacht had. (Van het voorprogramma zwijg ik wel.) De canadese zusjes Coco Rosie kunnen op cd kippevel geven, maar soms irriteren ze me ook. Live staan ze er. Hadden human beatboxers meegebracht en een prachtdanser. Betoverend.

Dat goed gevoel

Vrijdag na begeleiding wat gelezen voor thesis, want verschoten dat de weken zo voorbijvliegen. Net even voor bibsluitingstijd op interessante titels gesloten en die nog willen ontlenen. Dus: trappen af, tram voor de deur in richting noordoosten. In de Stalinallee, die megalomane straat ter eer en glorie van DDR, waar het volk woont in paleizen… De buitenverlichting maakt de scenografie compleet. Daar dus, de verkeerde kant opgehaast en bib natuurlijk dicht, maar geen nood, gewoon U-Bahn in richting Mitte genomen, om daar in Kunstwerke, nog inlichting te bekomen. Zalig gewoon van de ene stroom in de andere te kunnen switchen, te drijven in de stad…

Middag herfstzon

Woensdag 2 november. Allerheil en Ziel gaan hier onopgemerkt voorbij. Gewoon les. Ik ben er over de middag even tussenuit geglipt om aangevraagde boeken in de Staatsbibliothek te ontlenen. Ik duik boven in Potsdamer Platz, Berlijns nieuwe centrum (?), dat nog lang niet verbonden is met de vorige centra... verhaal op zich. De U2, mijn vertrouwde lijn tussen uni en appartement passeert hier telkens onderdoor.

De Staatsbibliotheek zit, ontworpen door Sharoun in samenhang met de tegenovergelegen Philharmonie, tussen Potzdamer Platz en Mies' Neue Staatsgalerie in.

Het herfstgeel heeft zich ook van zijn gevels meester gemaakt.

Op Potzdamer Platz zijn de Alpenbauten al geïnstalleerd en de Skiramp is in opbouw. Weinachten is nog lang niet voorbij... Berlijn een contrast rijker.

Wiel / Suppe!

Maandag 31 october. Namiddag op uni, daarna naar lezing in Universität der Kunste geweest. Wiel Arets, architect uit Maastrich(t). Niet meer doen. Die man is ongelooflijk! Hoe haalt hij zo’n faam binnen? Vanwaar krijgt hij de opdrachten? Begon zijn lezing met these dat de maatschappij sterk veranderd is, en bracht verwachtingscheppende citaten, waarvan hij meende dat ze in het achterhoofd moesten blijven bij uitbouw Berlijn. Volgende slide. Project 1 van Wiel Arets, een vakantiewoning in Marbella voor rijke belg. Met zwembad op dak in overkraging (waar nog gezien?). En allerlei doorkijken, door zwembadvloer en door toilet etc.. want op vakantie gaan aldaar doe je voor de zon en het zicht op zee… Die vent zei zo’n triviale zaken, bij het tonen van planopbouw etc, dat Frederic en ik niet wisten of hij ironisch was en de draak stak met dat soort argumenteringen, of niet. Niet dus. De man heeft het gepresteerd een vijftiental van zijn projecten te presenteren, waaronder belangrijke opdrachten, in een razend tempo maar met ongelooflijk oppervlakking ongestructureerd commentaar en met een enthousiasme en drukdoenerij terzelfdertijd, zoals alleen Hollanders dat kunnen. Voor één keer ligt Maastricht in Holland. Ze mogen het houden.

Na de lezing nog samen met Lea en Julliete uit eten geweest, dinsdag avond zelf gekookt. Broccoli/Courgette en Maarten/Frederic-soep. Herrlich!

middagzon mensa

Wat een zalig weer ondertussen al de ganse maand! Vrijdag was het weer extra goed en dronken we dus onze koffie/thee niet in de mensa coffee bar, maar buiten op het terras. Spanische Leute ziehen immer mehr Spanische Leute an.. Gut!

notte italiana/ E-Spanish

Vrijdagavond dan nog gaan eten met de groep italianen uit de workshop. Daarna Spass in Oranienstrasse met Candela en Ana uit Granada. Ik win de foute foto contest.
Start van een 'Spaans weekend'...

goei concept, potentie, vorm te glad

jazeker, naar alouwe architectuurstudententraditie bijna een nachtje doorgestoken,

vrijdag goeie jurypresentatie gemaakt.

ontwerparbeid

Vrijdag (overmorgen) eerste presentatie ontwerp. Gisteren en eergisteren ging het wat moeizamer, vandaag op dreef. (op de foto mijn ontwerppartners Juliette en Milena)

Leipziger Strasse

Eerst geen verlotingsgeluk en dus geen plaats bekomen in een ontwerpatelier. Maar uiteindelijk herstructureer ik nu mee de Leipziger Strasse. Deze straat in het grid van de barokke stadsuitbreiding van Berlijn, verbindt Potzdamer Platz met het oude centrum. De muur liep er vlaklangs, en in de jaren zeventig richtte Oost-Berlijn er een rij middelhoge woontorens op, als soort machtsvertoon naar het westen.
Ondertussen is de zeventiger jaren architectuur wat minder geliefd geworden, brengen de monofunctionele woontorens geen activiteit op straat en is het voetgangersgebruik van de straat zwaar belemmerd door de stadssnelweg erdoorheen.
Voila, werk dus aan de winkel.
De verantwoordelijke gastprof uit Frankrijk, Francis Soler, en zijn tijdelijke collega Arrigoni uit Florence, staan elk wel voor een zeer verschillende probleemanalyse en aanpak. (De eerste 10 dagen werken we namelijk samen met een groep uit Florence, prof en assistenten incluis.) Schwung en morfologie versus historiciteit als accent. In Arrigoni's ogen lijkt Koolhaas wel Lucifer in hoogsteigen persoon. (Soler met zonnebril op foto, Arrigoni met krullen.)

Ik werk samen met Juliette (rechts op de foto, links zit Lea), erasmusstudente uit Versailles, en tijdelijk met Milena uit Florence. Juliette is een op zijn minst interessante en aangename meid. Ze spreekt in tegenstelling tot Francis Soler, onberispelijk Engels, en daarnaast ook Japans en wat Spaans. We hebben ons ook ingeschreven voor een sportcursus: Jazzdance op zaterdag, en het was zalig! Nog zaliger was het jazz optreden dat we donderdag zagen. Een Duitse pianist een Japanse metalo- en vibrafoonspeelster bezorgden werkelijk rillingen.

maandag_2

pannenkoeken

maandag_1

Als illustratie van een dag als de lessen nog van start moeten gaan, afgelopen maandag in een paar toetsslagen.
Palast der Republik, een ex-ministeriegebouw van de DDR, aan Unter den Linden, behuisde als schrijn een tentoonstelling van actuele kunst rond het thema dood.
Toepasselijk, want het zogenaamde lelijkste gebouw van Berlijn, beleeft zijn laatste dagen. Een samenspel van redenen heeft de stad er toe gebracht dit fabuleuze spiegelpaleis te slopen. Asbest in het gebouw is een handig alibi, waarachter andere factoren, zoals een steeds verder gaande uitwissing van ex-DDR gebouwen, en een zeemzucht naar een ongetroubleerd verleden zich kunnen verschuilen. Op deze plaats wordt het in de oorlog verwoeste Stadtschloss heropgericht. Stuitend ongelooflijk. Alsof de afgelopen halve eeuw er niet was.
Subliem.
Vanbinnen is het gebouw herleid tot zijn skelet. Het villen van de gebouwhuid is ondertussen ook vanbuiten ingezet. In deze toestand, tussen ruine en werf, is het gebouw prachtig. Het venstergrid, de gefilterde zichten op museuminsel en Unter den Linden, vides, zon, kilte...
De tentoongestelde werken, waren van een wisselende kwaliteit. Weinigen kwamen voorbij de clichés (dooddoeners).
Het beste werk heb ik wel gepost. Het toont Frederic op zijn doodsbed, in de geimproviseerde loungebar, na het bezoek.