Leipziger Strasse

Eerst geen verlotingsgeluk en dus geen plaats bekomen in een ontwerpatelier. Maar uiteindelijk herstructureer ik nu mee de Leipziger Strasse. Deze straat in het grid van de barokke stadsuitbreiding van Berlijn, verbindt Potzdamer Platz met het oude centrum. De muur liep er vlaklangs, en in de jaren zeventig richtte Oost-Berlijn er een rij middelhoge woontorens op, als soort machtsvertoon naar het westen.
Ondertussen is de zeventiger jaren architectuur wat minder geliefd geworden, brengen de monofunctionele woontorens geen activiteit op straat en is het voetgangersgebruik van de straat zwaar belemmerd door de stadssnelweg erdoorheen.
Voila, werk dus aan de winkel.
De verantwoordelijke gastprof uit Frankrijk, Francis Soler, en zijn tijdelijke collega Arrigoni uit Florence, staan elk wel voor een zeer verschillende probleemanalyse en aanpak. (De eerste 10 dagen werken we namelijk samen met een groep uit Florence, prof en assistenten incluis.) Schwung en morfologie versus historiciteit als accent. In Arrigoni's ogen lijkt Koolhaas wel Lucifer in hoogsteigen persoon. (Soler met zonnebril op foto, Arrigoni met krullen.)

Ik werk samen met Juliette (rechts op de foto, links zit Lea), erasmusstudente uit Versailles, en tijdelijk met Milena uit Florence. Juliette is een op zijn minst interessante en aangename meid. Ze spreekt in tegenstelling tot Francis Soler, onberispelijk Engels, en daarnaast ook Japans en wat Spaans. We hebben ons ook ingeschreven voor een sportcursus: Jazzdance op zaterdag, en het was zalig! Nog zaliger was het jazz optreden dat we donderdag zagen. Een Duitse pianist een Japanse metalo- en vibrafoonspeelster bezorgden werkelijk rillingen.