over zijn schoon ogen ...: November 2005

Sunday, November 13, 2005

Botschaften Tourismus

Donderdagmiddag telefoontje uit Gent van Jeremy, dat hij de volgende dag eens over zou steken. Daar houden we natuurlijk van, kort op de bal spelen. Bram is ook meegekomen, zodat Frederic en ik elk gastheer mogen zijn.

Zaterdag namiddag hebben Frederic en ik ons met graagte bij de toeristen gevoegd om Koolhaas’ Nederlandse Ambassade, de Nordic Embassies en Mexicaanse Ambassade by Night te keuren.

Rem, Porto is beter. Leve Scandinavië, nog eens, wil terugnaar Finland! En Mexico, wreed subtiel! (Sorry, kon geen goede foto nemen…)

Vive le chocolat belge

Zalig gemütliche avond met erasmussers hier woensdag.

Coco

Na een aangenaam weekend vetrouwde gezichten in België - mijn grootouders zijn 50 jaar samen, om U tegen te zeggen... - thuis en in Gent, maandag een lange dag begonnen. Om 4.15 opgestaan op Liezes kot, om 9u op appartement in Berlijn. (Foto toont luifel Schönefeld luchthaven.) En dan begon mijn dag zoals een normale dag hier.

’s Avonds laat met Juliette en vrienden van de familie hier in Berlijn, en Frederic naar Coco Rosie gaan zien in de Volksbühne. Was uitverkocht maar konden toch nog binnen. Was beter dan ik gedacht had. (Van het voorprogramma zwijg ik wel.) De canadese zusjes Coco Rosie kunnen op cd kippevel geven, maar soms irriteren ze me ook. Live staan ze er. Hadden human beatboxers meegebracht en een prachtdanser. Betoverend.

Dat goed gevoel

Vrijdag na begeleiding wat gelezen voor thesis, want verschoten dat de weken zo voorbijvliegen. Net even voor bibsluitingstijd op interessante titels gesloten en die nog willen ontlenen. Dus: trappen af, tram voor de deur in richting noordoosten. In de Stalinallee, die megalomane straat ter eer en glorie van DDR, waar het volk woont in paleizen… De buitenverlichting maakt de scenografie compleet. Daar dus, de verkeerde kant opgehaast en bib natuurlijk dicht, maar geen nood, gewoon U-Bahn in richting Mitte genomen, om daar in Kunstwerke, nog inlichting te bekomen. Zalig gewoon van de ene stroom in de andere te kunnen switchen, te drijven in de stad…

Middag herfstzon

Woensdag 2 november. Allerheil en Ziel gaan hier onopgemerkt voorbij. Gewoon les. Ik ben er over de middag even tussenuit geglipt om aangevraagde boeken in de Staatsbibliothek te ontlenen. Ik duik boven in Potsdamer Platz, Berlijns nieuwe centrum (?), dat nog lang niet verbonden is met de vorige centra... verhaal op zich. De U2, mijn vertrouwde lijn tussen uni en appartement passeert hier telkens onderdoor.

De Staatsbibliotheek zit, ontworpen door Sharoun in samenhang met de tegenovergelegen Philharmonie, tussen Potzdamer Platz en Mies' Neue Staatsgalerie in.

Het herfstgeel heeft zich ook van zijn gevels meester gemaakt.

Op Potzdamer Platz zijn de Alpenbauten al geïnstalleerd en de Skiramp is in opbouw. Weinachten is nog lang niet voorbij... Berlijn een contrast rijker.

Friday, November 11, 2005

Wiel / Suppe!

Maandag 31 october. Namiddag op uni, daarna naar lezing in Universität der Kunste geweest. Wiel Arets, architect uit Maastrich(t). Niet meer doen. Die man is ongelooflijk! Hoe haalt hij zo’n faam binnen? Vanwaar krijgt hij de opdrachten? Begon zijn lezing met these dat de maatschappij sterk veranderd is, en bracht verwachtingscheppende citaten, waarvan hij meende dat ze in het achterhoofd moesten blijven bij uitbouw Berlijn. Volgende slide. Project 1 van Wiel Arets, een vakantiewoning in Marbella voor rijke belg. Met zwembad op dak in overkraging (waar nog gezien?). En allerlei doorkijken, door zwembadvloer en door toilet etc.. want op vakantie gaan aldaar doe je voor de zon en het zicht op zee… Die vent zei zo’n triviale zaken, bij het tonen van planopbouw etc, dat Frederic en ik niet wisten of hij ironisch was en de draak stak met dat soort argumenteringen, of niet. Niet dus. De man heeft het gepresteerd een vijftiental van zijn projecten te presenteren, waaronder belangrijke opdrachten, in een razend tempo maar met ongelooflijk oppervlakking ongestructureerd commentaar en met een enthousiasme en drukdoenerij terzelfdertijd, zoals alleen Hollanders dat kunnen. Voor één keer ligt Maastricht in Holland. Ze mogen het houden.

Na de lezing nog samen met Lea en Julliete uit eten geweest, dinsdag avond zelf gekookt. Broccoli/Courgette en Maarten/Frederic-soep. Herrlich!